Dijital dünya, kendine has bir karanlık tarafı da beraberinde getirdi: tetikçilik. Bunlar, kendi ellerini kirletmeden, başkalarını kullanarak hedefledikleri kişilere saldıranlardır. Klavyelerinin arkasına saklanmış, kendi korkaklıklarını başkalarının cesaretiyle örtmeye çalışan figüranlardır. Onlar için sosyal medya, bir savaş alanı; diğer insanlar ise sadece kullanılıp atılacak mermilerdir. Bu insanlar, genellikle güç ve etki peşindedir. Bir fikri, bir kişiyi ya da bir grubu karalamak için başkalarını manipüle ederler. Bir bot ordusu, sahte hesaplar ya da basitçe kendi takipçilerini kullanarak hedef gösterirler. Bir komut verirler ve dijital dünyanın kiralık katilleri, klavyelerini birer hançer gibi kullanarak hedeflerine saldırır. Bu saldırılar, bazen bir itibar linci, bazen bir yalan kampanyası, bazen de sadece kışkırtıcı yorumlarla kendini gösterir. Asıl tehlikeli olan, bu saldırıların genellikle masum insanları hedef almasıdır. Sesini duyurmak isteyen bir aktivist, bir sanatçı ya da sadece fikrini paylaşan bir vatandaş, bu perdenin arkasındaki tetikçilerin hedefi haline gelebilir. Bir anda kendilerini organize bir nefret kampanyasının ortasında bulurlar. Neden mi? Çünkü fikirleri birilerini rahatsız etmiştir veya sadece birilerine engel teşkil ediyorlardır. Bu dijital korkaklık, en büyük yarayı güvene vurur. Sosyal medyanın bir iletişim aracı olmaktan çıkıp, bir manipülasyon platformuna dönüşmesine neden olur. Peki, bu tetikçilere ve onları kullananlara karşı ne yapmalıyız? Öncelikle, farkında olmalıyız. Kimin ne amaçla konuştuğunu, hangi hesabın gerçek, hangisinin sahte olduğunu sorgulamalıyız. Bir gönderinin arkasındaki niyeti anlamaya çalışmalıyız. En önemlisi, bu tür saldırılara maruz kalanların yanında durmalıyız. Onları yalnız bırakmamalı, bu dijital zorbalığa karşı sesimizi yükseltmeliyiz. Unutmayın, perde arkasındaki tetikçiler ışıkla savaşamaz. Onları yenecek tek şey, topluca gösterdiğimiz sağduyu ve dürüstlüktür.